Zomerstop | C&C nemen een break!

Lieve Collega's

Zoals jullie misschien gemerkt hebben, is het de laatste tijd afwisselend stil en dan weer gezellig druk op ons blog. 'Totaal geen tijd' en 'even snel toch weer wat posten tussendoor' wisselen elkaar af. Collega R. is enorm druk om samen met haar Wederhelft B. een waar paleis te maken van hun eigen, mooie, oude huisje. (en tussendoor staat ze te jongleren met werk, leuke projecten tussendoor en studie) En Collega N. huppelt sinds kort van roze wolk naar roze wolk met ene Meneer D. terwijl ze ondertussen bezig is met werk zoeken en nieuwe ideeën tot leven brengen. (en ondertussen staat ze te jongleren met haar oude liefde voor theater maken ennnn een super tof project)  

Druk, druk, druk dus....

Zijn we jullie dan helemaal vergeten? Zijn jullie niet meer belangrijk?

Neen! Integendeel! We missen jullie!

Maar soms loopt het leven anders dan je kon voorzien.

En daar nemen wij nu even alle tijd voor.

We lassen een soort vervroegde, lange zomerstop in.

We zouden geen goede Collega's zijn, als wij het juiste voorbeeld niet zouden geven.

[Er is een tijd voor alles]

Komende maanden leiden we ons eigen drukke leventje met veel enthousiasme!

Wij hopen dat jullie hetzelfde doen: met veel plezier en passie!

We streven ernaar om rond september weer terug te keren.

Tot die tijd:

Geniet & vergeet ons niet!

(andersom doen wij dat natuurlijk ook & vergeten wij jullie niet!)

---

Collega R. & Collega N.

----

 We zijn dan misschien niet actief op ons blog de komende tijd,

we zijn wél altijd bereikbaar! Vragen, iets leuks melden of gewoon even zwaaien

kan via Facebook - Twitter of door een mail te sturen naar:

vraagjecollega [at] gmail [punt] com

Doei!

R. is er één jarig!

En wel....onze Collega R.!

Ze kan er niet omheen en wij al zeker niet!

HIEPERDEPIEP HOERAAAA!

***

Van harte gefeliciteerd lieve Collega R.!

Proost! Op je nieuwe jaar!

Steel de show met Oranje-cakejes

Dag collega's,

Genieten jullie van een lang weekend? Ik zal gewoon moeten werken maar desalniettemin draag ik op mijn eigen manier bij aan het Oranjefestijn. Dit is zo'n recept wat je uit je hoofd moet leren en waar je eindeloos met de topping kan variëren. Dit keer: Oranje boven!

Ik beloof je een krokant zoet cakeje met een sappige explosie! 

(klinkt dat niet aantrekkelijk?)

Ingrediënten

150 gram roomboter (op kamertemperatuur)

260 gram rietsuiker (of wat minder voor minder zoet)

4 mineola's 
3 eieren
1 zakje vanillesuiker
130 gram bloem

Bereidingswijze
- Verwarm de oven voor op 175 graden
- Zet 18 muffinvormpjes klaar
- Mix de boter met de suiker tot een smeuïg mengsel;
- Voeg om beurten de eieren toe, mix na elk ei goed door;
- Mix nu de bloem erdoor tot een mooi glad beslag;
- Vul de vormpjes tot de helft met beslag;
- Snijd 4 minneola's in plakjes van ongeveer 5 mm;
- Leg ze op de gevulde vormpjes;
- Bak de cakejes in ongeveer 30 min in de oven.

Vast heel lekker met een toefje ongezoete slagroom!

Fijne laatste Koninginnedag collega's. Vergeet collega B. niet een kaartje te sturen!

HOERA! HOERA! HOERA!

Collega R.

Jeugdsentiment | Kom je buiten spelen?

'Wie doet er mee met Annemaria Koekoek, wie doet er mee met Annemaria Koekoek?' zongen we in koor terwijl we elkaars hand vasthielden en over het speelplein huppelden. Wie mee wilde doen pakte een hand van de huppelende, zingende 'speluitnodigers' en begon mee te zingen en te huppelen. De slinger werd dan langzaam langer en langer, tot er niemand meer bij kwam en dan begon het spel. Annemaria Koekoek. 
Daar aan het einde van het speelplein, bij dat muurtje.

(voor wie niet meer wat wat Annemaria Koekoek is of ook alweer was, klik!)

Op dat speelplein van de kleuterschool begonnen we altijd een spelletje door te huppelen en te zingen, zodat de andere kindjes wisten dat er een spelletje gedaan zou worden en dat ze aan konden sluiten. Wie het ooit verzonnen heeft, geen idee, maar voor 'ons kleuters' was het de normaalste zaak van de wereld!
---

Zomaar een herinnering uit mijn tijd op de kleuterschool, ergens in de jaren 80. Wat een leuke tijd was dat eigenlijk. Ik herinner het mij als de dag van gisteren. Zelfs geuren uit de kleuterklas, de smaak van schoolmelk die in een krat links van de deur werd neergezet of de vreselijke witte bekertjes fluor waarmee je altijd veel te lang moest spoelen! De structuur van het zand in de zandbak; wij maakten altijd 'zacht zand', een "speciaal" soort zand wat enkel verkregen kan worden door zorgvuldig droog en vochtig zand (wat altijd dieper in de zandbak te vinden is!) te mengen en te zeven tot een zachte zandmassa. (zeer belangrijk werk tijdens het speelkwartier, onderschat dat niet!) De poppenhoek, de verfwand, de watertafel met het bekende waterrad erin. Ik weet zelfs nog precies waar alles stond! Met een blinddoek voor zou ik zo alles kunnen vinden, als het nog in de oude situatie zou staan. Kleuterschool. Wat een feestje was dat! 
Hoe lijkt dat zo dichtbij....als je 32 bent?

Zijn grote mensen wel gelukkig?

Ze spelen nooit op straat!

(uit: Madelief)

Speeltuinen (met in het bijzonder schommels en hoge glijbanen!), 'kom kom kommertje!' horen roepen op straat op een zomeravond gevolgd door 'BUUT VRIJ VOOR DE HELE POT!', plassen na de regen en daar dan doorheen stampen of racen met je fietsje en dan gillend je benen in de lucht houden, stoepkrijttekeningen, kinderen die in bomen klimmen, gillen in elke tunnel..... Als ik dit soort dingen zie en hoor, heb ik de neiging er direct op af te rennen en mee te doen. Maar dat zou gek zijn. Niet? Eerlijk gezegd...vind ik van niet. Wat is er mis met spelen op straat, ook al ben je een Groot Mens? Voel je de aantrekkingskracht niet van de schommel als je er langs loopt? Of om héél even te hinkelen als je een hinkelspel op de straat getekend ziet? Voel je de behoefte niet om even mee te voetballen als je de voetbal van een groep kinderen terug schopt wanneer deze per ongeluk jouw kant opvliegt? Of onderdruk je dat, omdat je een Groot Mens bent?

Onlangs speelde ik nog in een speeltuin. Heel spontaan. Geschommeld, in een klimrek geklommen, van de glijbaan gezoefd! Heerlijk was het. Ik kon niet anders dan lachen....ontzettend lachen! Want zodra je het toestaat weer even Kind te zijn, dan komt dat gevoel van vroeger toch weer terug. Als je het maar gewoon eens toe durft te laten. En kijken Andere Grote Mensen je raar aan? Lekker laten kijken! Stiekem, ze zullen het nooit toegeven, maar heel stiekem zouden ze ook wel weer eens ouderwets willen spelen.

Al die mensen die zeggen:

Je moet ophouden met die onzin,

eindelijk ouder worden.

Zie je die gezichten.

Dat zijn nou gezichten van mensen

die ouder zijn geworden.

Opgehouden met die onzin.

(Arnon Grunberg / Uit: De dagen van Leopold Mangelmann. 

Brief aan M. Schoonheid en bier. / Amsterdam, 1993)

Later in het jaar wil ik samen met een stel Andere Grote Mensen die hun kinderhart niet verloren zijn een Buiten Speeldag voor Grote Mensen organiseren. En iedereen is welkom. Naar hartenlust met zijn allen weer eens Kinderlijk veel pret hebben en keihard gillen en lachen! Maar voor het zover is, vraag ik jullie weer eens herinneringen van je eigen kindertijd op te halen. Waar speelde je mee? Wat voor spellen werden er gespeeld op straat? Met wie speelde je? Wat vond je het aller-, ALLERleukst om te doen?

En bedenk het niet alleen....VERTEL HET! Laat in een reactie hier of op Facebook al je herinneringen achter en breng mij en mijn Grote Mensen Vrienden op de beste ideeën. Wie weet, als jij ook komt spelen op onze Buiten Speeldag voor Grote Mensen, kom jij je eigen favoriete spel of speelgoed weer tegen! 

Oh en oefenen voor de Grote Dag is ook belangrijk:

Sla komende tijd geen schommel, glijbaan, wipwap, hinkelspel, klimrek of wat dan ook over! Ren er zoals vroeger op af en geniet! Laat de Grote Mensen die Gek Kijken maar lekker kijken....ze zijn gewoon jaloers!

En als het regent.....volg dan het voorbeeld eens van het kleine jochie uit het filmpje hieronder. Hij weet nog hoe Belangrijk het is om dóór de Plassen te Lopen....in plaats van Braaf er Omheen. ;-)

Don't grow up, Collega's, it's a trap! ;-)

Groet!

Collega N.

CHOCOLA

Lieve collega's,

Afgelopen weekend werd het klussen in huis onderbroken door een heuse baby-shower.
Ik was nog nooit op een baby-shower geweest maar herinnerde mij wel een aflevering van Sex in the city waarin de vier stadse dames met frisse tegenzin en een mand vol dure baby-cadeaus langs gaan bij een kennis die hysterisch zwanger zit te zijn in een blauw-wit gedecoreerde huiskamer.
Even deelde ik de tegenzin van de ladies maar toen bedacht ik me dat de enige overeenkomst tussen de twee baby-showers een zwangere vrouw was.

De uitnodiging kwam namelijk van de buurvrouw van een goede vriendin van mij die nu over de helft van haar zwangerschap is en wie begin van de zomer een dochtertje verwacht. Zij is de eerste zwangere van mijn vriendinnen en toegegeven: het doet echt iets met me. Ik vind het zó leuk!! De vriendin wist van niks en dus was het geplande feestje niet alleen een baby-shower maar ook een surprise-party. En dat niet alleen; 1+1=3 want volgens de uitnodiging zaten we ook nog aan een thema gebonden. Je raadt het al: roze! Er werd de genodigden gevraagd o.a. iets lekkers binnen het thema mee te nemen.
Roze lekkers wat geen cupcakes, zalmsandwiches of kwarktaart mocht zijn want daar werd al voor gezorgd. Ik wilde het zelf maken dus spekkies of ander al roze kant en klaar spul was uit den boze. In bovenstaand lijstje miste ik het onmisbare: chocola. En toen bedacht ik het volgende:

Het recept

400 gram pure chocolade

300 gram witte chocolade

doosje frambozen (ah friesvak) 

waarvan 1/3 deel ontdooid

zachte parels; taartdecoratie

huishoudfolie

bakplaat  of meerdere bakplaten (die je in de koelkast  of op een ander koele plek kunt zetten)

Smelt de chocolade au bain marie en

bekleed ondertussen je bakplaat met vershoudfolie

Roer het ontdooide 1/3 deel van de frambozen door de witte chocolade tot de frambozen  moes zijn geworden en de chocolade roze kleurt. 

Stop pas met roeren zodra de substantie weer zacht en glad is. (Er komt een waterig laagje op de chocolade te staan maar dat geeft niet).

Giet eerst de donkere chocolade op de met vershoudfolie beklede bakplaat.

Giet dan de roze (jaja..!) chocolade erop en roer het een beetje door elkaar door met een vork.

Strooi vervolgens de rest van de frambozen en wat parels over de chocola. Zet de bakplaat nu koud weg.

In mijn ijskoude bijkeuken was de chocolade zo weer opgesteven. Wanneer het zover is kan je het vershoudfolie voorzichtig lostrekken van de onderkant en de plaat chocolade eventueel in stukken snijden.

Et voila! Een roze chocolade-traktatie. En niet eens zo ongezond... Er zit immers vers fruit op. ;)

Je kunt natuurlijk enorm variëren met kleur en versiering. Ik ben benieuwd naar jullie creaties!!

De baby-shower was trouwens erg geslaagd (afgezien van alle enge bevallingsverhalen).

....... En mijn vriendin, Collega T., was verrast en blij. 

Ze kleurde er, heel gepast, een beetje roze bij .....