De tafel van... Hoor je het deuntje alweer in je hoofd van het klassikaal opdreunen van de tafels?
Herhaaldelijk werd dit gedaan. Tot we alle tafels in ons hoofd hadden, in hetzelfde ritme, in dezelfde volgorde. Het werd alleen lastig wanneer de juf de tafels in ene door elkaar of andersom ging vragen. Dan was er even reden voor paniek. Ik had er een hekel aan. Maar ze deden het allemaal, die juffen. En ook toen de tafels later talen werden, of topografie.
Herhaling
Kinderen vinden het heerlijk. Wekenlang hetzelfde voorleesboekje, die ene tekenfilm, een spelletje, een liedje. Alles op repeat. Tot ze iets nieuws ontdekken.
Kinderen zijn in staat om zonder zich te gaan vervelen, tot in den eeuwigheid hetzelfde te doen. Niet voor niets waren (of zijn?) die vrolijk huppelende Teletubbies in de groene heuvels zo’n enorm succes. ‘Nog een keer nog een keer!’ werd er geroepen. En jawel, het hele stuk werd nog een keer afgespeeld. En kinderden vinden dat prachtig.
Kinderen vinden het heerlijk. Wekenlang hetzelfde voorleesboekje, die ene tekenfilm, een spelletje, een liedje. Alles op repeat. Tot ze iets nieuws ontdekken.
Kinderen zijn in staat om zonder zich te gaan vervelen, tot in den eeuwigheid hetzelfde te doen. Niet voor niets waren (of zijn?) die vrolijk huppelende Teletubbies in de groene heuvels zo’n enorm succes. ‘Nog een keer nog een keer!’ werd er geroepen. En jawel, het hele stuk werd nog een keer afgespeeld. En kinderden vinden dat prachtig.
Wanneer we groter worden, wordt het herhalen 'leren' genoemd en op de middelbare school wordt 'leren' ook wel stampen of blokken. (of bestaat er inmiddels al een hipper, straattaal-verantwoord ander woord voor?) En als je na de middelbare school dan nog verder gaat, dan wordt stampen of blokken weer leren.
Goed. Herhalen dus. Het is ergens goed voor. Kinderen lijken het vooral heel erg leuk te vinden, maar later gaan we begrijpen dat herhalen vooral ook heel handig is. Hoe vaker je leerstof of een nieuwe handeling herhaald, hoe minder moeite je hoeft te doen om het terug te halen. Want elke herhaling zorgt ervoor dat in onze hersenen de verbinding die gelegd wordt bij de eerste keer dat we nieuwe stof tot ons nemen, verstevigd. Elke keer weer. Dit zorgt ervoor dat we het nooit meer echt vergeten (even een test tussendoor: 'Slag bij Nieuwpoort......' -antwoorden kan via het reactieformulier. En niet stiekem Googlen!) of dat een bepaalde handeling automatisme wordt.
Goed. Herhalen dus. Het is ergens goed voor. Kinderen lijken het vooral heel erg leuk te vinden, maar later gaan we begrijpen dat herhalen vooral ook heel handig is. Hoe vaker je leerstof of een nieuwe handeling herhaald, hoe minder moeite je hoeft te doen om het terug te halen. Want elke herhaling zorgt ervoor dat in onze hersenen de verbinding die gelegd wordt bij de eerste keer dat we nieuwe stof tot ons nemen, verstevigd. Elke keer weer. Dit zorgt ervoor dat we het nooit meer echt vergeten (even een test tussendoor: 'Slag bij Nieuwpoort......' -antwoorden kan via het reactieformulier. En niet stiekem Googlen!) of dat een bepaalde handeling automatisme wordt.
 |
| WeHeartIt |
Ja.
Het zal niemand ontgaan zijn wat het nieuws ons gisteren vertelde over Friso. Verschrikkelijk, dat vind ik ook. Maar na een uur het nieuws volgen, werd ik niet goed. Op elke zender, in bijna ieder programma, in wat voor vorm dan ook, werd het nieuws in een soort loop afgedraaid. Continu kwam dezelfde informatie langs, zij het in andere woorden, maar het bleef dezelfde info. Ook werden van alle kanten deskundigen erbij gehaald die ook weer -doordat ze steeds dezelfde vragen kregen- gingen herhalen. En waar je ook heen zapte; niet alleen het nieuws werd herhaald, ook de deskundigen werden herhaald, doordat ze nu overal gevraagd werden.
En dat deed me denken aan een lezing van Maarten van Rossem, waar ik enkele weken geleden met mijn Collega R. was. Hij had het er over dat we allemaal vooral gericht zijn op slecht nieuws en het herhalen ervan. Net zo lang tot we ander nieuws hebben gevonden zodat we dat dan weer kunnen herhalen. Alsof we niets anders te doen hebben. (En nu moet ik meteen weer aan de kinderen denken aan het begin van dit stuk...)
Een logische verklaring hiervoor was, dat goed nieuws nu eenmaal niet interessant is. Wanneer het nieuws alleen maar positieve berichten zou brengen, dan raken we snel verveeld. Daar kunnen we het blijkbaar niet lang genoeg over hebben, is niet interessant om te delen in de rij bij de supermarkt, via Twitter, in de wachtkamer, waar dan ook.
Ik begrijp dat ik nu de vervelende juf ben die de tafels in ene door elkaar gaat gooien: Maar laten we komende week eens niet alles herhalen.
(Je bewust zijn van alles wat je blijft herhalen is al heel wat. Maar probeer het eens...) Zet het nieuws na 1 keer uit, laat je eens niet meesleuren in de herhaling van een ander wanneer ze wéér gaan klagen over iets wat al heel lang zo is. Wees de vervelende juf voor jezelf en voor anderen en breng herhaling in verwarring door opeens iets anders te doen of te zeggen. Het zal even struikelen worden misschien, maar je zal zien dat het er een stuk interessanter van wordt.
Zeker als het om slecht nieuws of negatieve gedachten gaat......
(Je bewust zijn van alles wat je blijft herhalen is al heel wat. Maar probeer het eens...) Zet het nieuws na 1 keer uit, laat je eens niet meesleuren in de herhaling van een ander wanneer ze wéér gaan klagen over iets wat al heel lang zo is. Wees de vervelende juf voor jezelf en voor anderen en breng herhaling in verwarring door opeens iets anders te doen of te zeggen. Het zal even struikelen worden misschien, maar je zal zien dat het er een stuk interessanter van wordt.
Zeker als het om slecht nieuws of negatieve gedachten gaat......
Omgekeerde groet,
Collega N.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten