En dan de volgende bewering: “Vrouwen tussen de 30 en de 40 jaar zitten op de piek van hun lichamelijke, biologische en maatschappelijke identiteit, een soort hoogzomer zeg maar.” ‘Hoogzomer’ klinkt het door in mijn hoofd. De schrijver licht deze term toe met het argument dat het leven van de gemiddelde dertiger op alle vlakken tot volledige bloei is gekomen. Ze zouden omringd zijn door al het prachtigs dat het leven te bieden heeft op het gebied van carrière, uiterlijk, familie en vrienden. Het artikel gaat verder over het feit dat al dit moois echter vaak niet gezien wordt, onder anderen omdat bla, bla, bla…. ik ben volledig afgeleid.
Mijn blik belandt naast het papier en in mijn hoofd ontstaat het beeld van bloesems. Bloesems die volledig geopend en verzadigd wachten op het moment dat ze op de grond zullen vallen. Waar ze verteerd en kleverig onder iemands schoen langzaam wegslijten. Dit wat dramatische beeld gaat gepaard met een snelle creatieve rekensom. Wanneer een dertiger in het (hoog)zomerseizoen van haar leven zit dan zit ik met mijn 24 jaar toch zeker in de late lente van mijn bestaan. Zo’n beetje eind mei zeg maar.. (PANIEK)
Mijn brein draait op volle toeren en mijn hartslag vliegt als een razende omhoog. Het voorzichtige voornemen om in september al dan niet een andere baan te hebben dan wel een opleiding te gaan volgen, lijkt ineens noodzaak. Mijn wat wisselvallige lente moet nu een boost krijgen voordat ik in zo’n ‘net niet’ zomer beland!
Ik keer terug naar het artikel; op zoek naar tips, geruststellende woorden, etc. en vind de volgende zin: ‘Als je teveel problemen ervaart, komt dat doordat je teveel wilt.’ Tja, dat klinkt wel bekend; het ‘té veel hooi op mijn vork nemen’ is een valkuil waar ik nu drastisch korte metten mee maak. Voor het komende jaar wil ik mij meer kunnen focussen op een aantal bezigheden en niet tegen het probleem aanlopen dat ik me nergens meer op kan focussen door té veel bezigheden. Goed bezig dus volgens de omdenk-expert.
Verderop lees ik dat iets pas een probleem is als het niet strookt met wat je verwacht.
Ook hierop kan ik alleen maar instemmen; ik ondervind een probleem met mijn werktoestand omdat ik van mezelf verwacht dat ik een stabiel inkomen heb. Ik vind het vervelend dat ik soms mijn afspraken niet na kan komen omdat ik van mezelf verwacht dat ik alles onder controle en op een rijtje heb. Ik vind het frustrerend dat ik om de zoveel tijd als een blad aan de boom omsla van korte termijn doel omdat ik van mezelf verwacht dat ik wél een doordacht carrièreplan kan maken en nastreven.
Enigszins terneergeslagen lees ik de laatste zin van het artikel:
‘Kijk nou eens niet naar wat er niet is, maar naar wat er zou kunnen zijn.’
(…..)
Het is lente; and I’m loving it!
Bron: FLOW nr. 8 - 2011, artikel De Kunst van het omdenken. blz.: 37-39.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten