Beste collega’s , mag ik een geheimpje met jullie
delen?
Eigenlijk is het niet zozeer een geheim maar een in
stilte gekoesterde wens. Een verlangen naar het gevoel van geborgenheid,
veiligheid en verrukking.
Verrukking.. mooi woord is dat.
Nu dan; mijn heimelijk verlangen:
Ik wens voorgelezen te worden.
Voorlezen of voorgelezen worden, is een intimiteit
die door het hele mensenleven heen plaats kan vinden.
Het kind dat wordt gekoesterd onder het voorlezen
van een kort verhaal. De tiener die even rust vindt wanneer zijn juf aan het
voorleesmoment begint. De puber die poëzie leert begrijpen door een
medeleerling die haar eigen songtekst voordraagt. De student die smult van de
colleges van die ene docent kunstgeschiedenis die de oude Griekse tragedies nieuw
leven inblaast.
Een moment van verbintenis tussen lezer en
luisteraar. De momenten waarop het brein wordt getrakteerd op een uitstapje en
je wordt uitgenodigd om uit het nu te stappen.
Je zou kunnen stellen dat het kijken van een goede
film of het zélf lezen van een boek een zelfde effect te weeg kan brengen.
Echter er mist iets essentieels: intimiteit.
Iemand wil een verhaal met jou delen en jij wilt
daar naar luisteren.
Mijn
opsomming van levensstadia waarin voorlezen aan bod komt, houdt niet voor niets
op bij de student.
Als
ex-kind, -puber en –student mis ik het voorlezen.
Hoe
fijn zou het zijn voorgelezen te worden door mijn lief bij het naar bed gaan?
Of voor te mogen lezen aan vriendinnen onder het genot van een wijntje?
Zoals
ik al schreef is dit een verlangen. Een te realiseren wens maar wel een waarbij
beide partijen er net zin in moeten hebben.
Iets
wat voor wel meer intimiteiten geldt.
Maar
gelukkig heb ik deze week kennis mogen maken met de oplossing: het luisterboek.
Vandaag
is de laatste dag in De week van het
Luisterboek.
Mijn
oma, wie helaas niet meer in staat is de kleine letters in boeken te zien, is
volop aan het lezen met haar oren. Ze was verguld door het ingesproken boek De tuinen van Dorr van Paul Biegel. Een
kinderboek dat ik mij nog goed herinner en ik tevens ooit van haar en opa heb gekregen. In eerste instantie begon
ik met luisteren uit nieuwsgierigheid. Ik verwachtte een soortement van
hoorspel (iets waar ik allergisch voor ben) maar werd verrast door
een diepe stem. Ik liet me zonder tegenstribbelen meevoeren naar Dorr.
Voorlopig
laat ik mijn lief dan ook nog even met rust. Kijkt hij naar Messi, dan heb ik
altijd nog Gijs Scholten van Aschat.
Groet,
Collega
R.
Ps:
kijk en luister eens op:
www.weekvanhetluisterboek.nl
voor meer info over De week van het Luisterboek. Hier vind je links naar
bijvoorbeeld www.luisterboeken.nl en
andere gerelateerde sites voor verschillende luisterboekfragmenten en het
aanschaffen van cd’s, mp3-cd’s of mp3-downloads.
Wanneer
je vandaag nog besteld krijg je het luistergeschenk Beretta Bobcat erbij welke is geschreven en voorgelezen door Gijs
Scholten van Aschat.
Ook
leuk; meelezen terwijl je wordt voorgelezen. Probeer het maar eens uit via de
volgende link:
2 opmerkingen:
jaaaaaa, ik wil ook voorlezen! En voorgezelen worden! :-)
Het lezen van dit blog roept heimwee op naar lang vervlogen tijden. Niemand die zo goed voor kan lezen als mijn eigen vader. Met een bepaalde rust, met voor iedere personage een ander stemmetje, een feest om naar te mogen luisteren. Zo gaf hij waarschijnlijk ook zijn lessen en colleges die daardoor denk ik lang bleven hangen.
Zo klein als ik was las ik zelf ook graag voor. Er is een foto waar ik, gezeten op het toilet, met groot boek op schoot mijn twee jongere zusjes verhalen vertelde.
Heel veel jaren later vond ik het iedere avond weer een feest om mijn eigen meiden voor te lezen. Van Jip en Janneke tot "Iedere dag een kabouter".
Boeken en lezen zijn een groot goed en ik ben blij met deze erfenis en ook erg blij dat ik die aan mijn beide kinderen heb door kunnen geven.
Helaas word ik zelf niet meer voorgelezen. Wie weet, ooit. Wat zal dát bijzonder zijn.
Een reactie posten