zaterdag 10 maart 2012

Ganzenbord

We hebben het er wel eens over; doelen stellen.

Wanneer je jezelf een uitdagend doel stelt, geeft dat je energie. Het werkt motiverend en maakt derhalve dat we minder last hebben van stress. Het zou zelfs succes in de hand werken als we alleen maar genoeg aan onze doelen denken!  Al met al maakt het stellen van doelen ons leven boeiender en waardevoller. (Aldus J.W. van den Brandhof, Gebruik je hersens).

Nu stel ik in een week al heel wat doelen. Dit zijn de zeer korte termijn doelen die ik op gezellige to do - lijstjes uitschrijf zodat ik alle klusjes met een zwierig gebaar kan afvinken. Het geeft me een goed gevoel. Zo van: ‘ben ik even nuttig bezig!’ Met elk vinkje wat ik zet, geef ik mijzelf een denkbeeldig schouderklopje. Alsof ik steeds een stapje verder kom op mijn eigen ganzenbord.  Maar uitdagend? ….Nee.
Al die kleine doelen en denkbeeldige schouderklopjes aan mijzelf begonnen me de laatste tijd wat treurig te stemmen. Zonder dat ene ingrediënt ervoer ik juist wel stress, mijn energiepijl daalde met gevaarlijk hoge snelheid en zelfs mijn lichaam reageerde door me lastig te vallen met vreemde aftakelingsverschijnselen.
Het was duidelijk: Ik had NU een uitdagend doel nodig!

Al sinds het afstuderen, nu bijna twee jaar geleden, rommel ik wat aan met werk in loondienst, een eigen bedrijfje, plannen maken, sollicitatiebrieven schrijven, etc. En dat allemaal tegelijkertijd en dwars door elkaar heen. Hier en daar een succesje maar vooral veel onrust. Naar mijn idee kijk ik constant door een groothoeklens en zoek ik angstvallig naar de prioriteiten die daar ergens schuilen. Pakken wat je pakken kan.

Het  goede voornemen (let op; dit is geen doel!) wat ik mij dit jaar stelde was nu écht meer focus te leggen in mijn werkende leven. Opvallend is dat bij het uitspreken van doelen vaak het woordje écht wordt gebruikt. Alsof we de ander maar vooral ook onszelf ervan willen overtuigen dat het dit keer menens is.
Nu ik mij het gansje in de put voelde die een beurt over moest slaan, werd het goede voornemen een noodzaak. En jawel, EINDELIJK stelde ik duidelijke, (voor de ingewijden onder ons: SMART-) doelen.  Het schouderklopje kon ik nu wél met trots ontvangen.

Volgens de professionals op het gebied van doelen stellen, zou het effectief zijn je doelen op te schrijven en ze minimaal drie keer per dag te lezen. Dit zorgt ervoor dat je er gedurende je dag veel over nadenkt en ook mee bezig gaat. Dat inspireerde me tot het volgende mini D.I.Y. project:

-          Stel je doel(en);
-          Formuleer ze Specifiek, Meetbaar, Acceptabel, Realistisch en Tijdsgebonden;
-          Print ze uit op passend formaat (ik deed dit door de afdrukstand in te stellen op 2 pagina’s per vel, liggend);
-          Doe je doelen in een fotolijstje;
-          Zorg dat je lijstje opvalt en je er graag naar kijkt!

Voor mij werkte  het binnen 10 minuten! Ik wilde een sollicitatiebrief schrijven en hield de vacature eerst naast mijn prominent aanwezige doelen.  -   de functieomschrijving paste bij mijn carrière gerelateerde doel.

Omdat ik nu in een zeer effectieve bui begon te raken besloot ik het aanbiedende bedrijf eerst te bellen. Dit resulteerde in een nuttig gesprek. Ik geloof dat ik daadwerkelijk een kans heb op die baan! Ik geloof ook meer in mijzelf omdat ik weet waar ik heen wil.

Gak… ik doe weer mee.

Succes met je doelen collega.. Graag zie ik hoe die van jou de show stelen.

Een warme groet,
Collega R.

1 opmerking:

Mirjam zei

Die tekst op de kaart van Loesje; die kan zo bij mij aan de wand. En dat is nu precies de reden waarom ik het moeilijk vind om doelen te stellen. Als ik halverwege het bereiken van het ene doel ben, dient een volgend doel zich weer aan. Een hoofd vol, allemaal belangrijk, leuk of urgent maar oh zo NIET gestructureerd. Ga ik het ooit leren? Misschien dat SMART mij kan helpen? Eerstvolgende doel: Eén doel bepalen én uitvoeren! Daarna pas het volgende.

Vanmorgen overigens een doel bepaald én uitgevoerd bedenk ik nu. Al dagen mijn ontsnappende schapen uit buurmans wei moeten vissen. Doel: wei zó omheinen dat ze er echt niet meer uit kunnen. Dat lukt dus niet met de in alle afgelopen jaren alle aan elkaar geknoopte stukjes stroomdraad. Vanmorgen dus doelbewust naar de Welkoop voor een goede, losstaande batterij, vervolgens nóg doelbewuster de gebruiksaanwijzing gelezen en het ding eigenhandig aangesloten. Daarna zéér vastberaden de schapen de goede kant opgestuurd, stroom er op en.............HOERA, doel gehaald, ze staan er nog steeds.
Simpel, maar voor mij een dagelijks voorbeeld van doelen stellen. Nu al die anderen nog!