zaterdag 1 oktober 2011

Dingen Denken

Beste Collega N.

Bij het uitspitten van mijn overvolle boekenkast kwam ik een boekje tegen welke ik in 1994 van mijn moeder heb gekregen voor de Kinderboekenweek.  Ik werd meteen helemaal warm en kriebelig van binnen toen ik het in mijn handen had. De harde beetje smoezelige kaft, het embleem dat aankondigt dat het boekje is bekroond met de Gouden Griffel en en het piepkleine beschadigingetje op de rand van de omslag waar mijn huisratje Rakkie toentertijd aan geknaagd heeft. Ik heb het hier over het kinderboek Bijna iedereen kan omvallen van Toon Tellegen.
Natuurlijk staakte ik meteen met stapelen en ordenen en heb tussen alle boeken ruim een uur zitten lezen.
Met oog op onze eerstkomende training sprong er voor mij één verhaaltje uit. Dit verhaaltje zou ik je het liefst voorlezen maar aangezien we nog geen audio op dit blog hebben, stuur ik het je toe.

Lieve groet,
Collega R.


Midden in het bos was een gat in de grond.
Op een ochtend zaten de olifant, de eekhoorn en de schildpad aan de rand van dat gat.
De olifant schreef met grote letters het woord OMHOOG op een stuk boomschors.  De schildpad probeerde op de rand van zijn schild te staan. En de eekhoorn trok een gele muts over zijn hoofd, die veel te klein was en telkens wegsprong.
‘Laten we de lucht in klimmen,’ zei de olifant, ‘en verdwijnen…’
Hij was al bij de G en vroeg zich af of hij ook nog een pijl zou tekenen zodat iedereen zou weten waarheen dat bordje wees.
De schildpad stond eindelijk doodstil op de rand van zijn schild en fluisterde: ‘Sst. Niet denken nu…’
Maar de eekhoorn legde de muts naast zich neer, rilde en zei: ‘laten we denken dat het zomer is.’
‘Dat is goed,’ zeiden de anderen. Zij hielden van de zomer en zouden willen dat het altijd zomer was.
‘Ik denk dat het toevallig net een hittegolf is.’ zei de olifant.
De schildpad wiste alvast het zweet van zijn voorhoofd en viel op de grond terug.
 ‘Ik denk’ zei de eekhoorn, ‘dat dit een zwembad is.’ En hij wees naar het gat in de grond.
‘Voorzichtig!’ riep de olifant. Hij zwaaide naar de denkbeeldige zwemmers en probeerde snerpend op zijn slurf te fluiten. De schildpad meende aan de overkant van het gat, in de schaduw, de slak te zien die behoedzaam zijn steeltjes in het water stak.
Ze dachten dat ze badmeesters waren en dat iedereen daar zwom: de tor, de egel, de neushoorn, de leeuw en zelfs de mol, die uit de grond was gekropen. Ze dachten dat hij riep: ‘Ik ben gestoofd!’ en dat hij met een rare plons in het water sprong.
‘Ze willen duiken,’ zei de schildpad.
Ze pakten een klein boomstammetje en legden het op de rand van het gat.
‘Ze willen ook echte golven,’ zei de olifant. Ze haalden golven te voorschijn uit het struikgewas en legden ze op de bodem van het gat.
 ‘En ze willen dat het water glinstert,’ zei de eekhoorn, en uit een klein kistje dat lang onder de grond verborgen had gelegen, haalde hij glinsteringen te voorschijn en strooide ze over de golven.
‘Ze zijn tevreden,’ zei de olifant.
‘Ja,’ zeiden de anderen.
Ze letten goed op dat er niemand verdronk.
Het was een koude dag,  en na een tijdje verdween de zon achter donkere wolken.
‘Nu gaan ze eruit,’ zei de schildpad.
Ze fronsten hun voorhoofd, knikten en borgen de golven, de glinsteringen en het duikplankje weer op.
Toen bedachten ze dat het winter was en dat het begon te sneeuwen. Ze rilden en de olifant riep: ‘Waarom denk ik niet altijd alleen maar wat ík wil?’
De anderen zwegen.
Na een tijdje schraapte de schildpad zijn keel en zei: ‘Zullen we denken dat we jarig zijn?’
Even later dachten ze dat ze jarig waren en feliciteerden elkaar. En ze dachten dat er een reusachtige taart stond, tussen hen in, en dat het suiker sneeuwden, en dat ze smulden.
‘Denken we nu dat we gelukkig zijn,’ vroeg de schildpad voorzichtig.
‘Ja,’ zeiden de anderen,. ‘Dat denken we.’

Uit: Toon Tellegen, Bijna iedereen kan omvallen. Querido’s uitgeverij BV, Amsterdam 1994.



Oproep tot inspiratie

a)Welke dingen bedacht jij als kind zo sterk dat het waarheid werd? Waren er spellen waar je helemaal in opging?

Misschien wil je deze met ons delen? Schrijf ze dan in een reactie op dit blog.

b) Probeer ook nu, als volwassene, de dingen die je graag zou willen eens te ‘denken’; te visualiseren.
Doe dit op jouw manier. Met je ogen dicht, door het meteen na te spelen, het te tekenen, op te schrijven, of een andere manier die je helpt beelden te vormen. Misschien brengt het je wel op nieuwe inzichten en ideeën!
Heb je een leuke ervaring met deze oefening? Schrijf het dan aan ons door te reageren op dit blog!


 


2 opmerkingen:

marianne zei

a) Ondanks dat mensen vinden dat ik soms een irritant goed geheugen heb, ben ik vaak juist herinneringen uit het verleden kwijt.
De herinneringen die me het beste bij staan hebben vooral te maken met muziek. Dansen in m'n kamer, videoclips nadoen en er helemaal van overtuigd dat het compleet leek.
Onder m'n lamp liggen en dan op de grond rondgaan zodat het leek op het stukje in de video waar Madonna van boven gefilmd werd en de camera boven haar draaide (http://www.youtube.com/watch?v=qqIIW7nxBgc vanaf +/- 2.15). Met zakdoekjes zwaaien om deze na te doen: http://www.youtube.com/watch?v=cPn78yt2AYM . Oh en welbekend bij collega N, Mel and Kim en rondhuppelen in je slaapkamer. Geweldig.

Mis die onbeschaamdheid wel. Gewoon doen en heilig overtuigd dat het er geweldig uit zag.

(en bedankt, zit nu in een 80s Madonna loop op YouTube uit pure nostalgie :P)

b) Die is wat moeilijker. Merk dat ik erg "vast" zit in denkpatronen en me laat hinderen door wat ik als de werkelijkheid zie. Misschien is dat al iets waar ik me op moet richten, dat leren los te laten.

Zie wel in m'n hoofd voor me hoe ik meer wil doen met m'n webdesign. In m'n hoofd gaat het allemaal veel makkelijker dan in de realiteit. Kan op een of andere manier in de realiteit nog niet die klik maken dat het creatief gezien ook soepel loopt. Technisch loopt het wel (al is het de laatste tijd zo druk op het werk geweest dat ik geen puf en tijd heb gehad om er echt tijd aan te besteden) en heb ik enorm veel lol en trots erin als ik elk obstakel stuk voor stuk weet te overwinnen (menig blij dansje wordt gedaan als er weer een foutmelding overwonnen wordt). Maar het idee blijft spelen om er meer mee te doen en er meer tijd aan te besteden. Nu alleen nog de rust vinden...

mirjam zei

Het eerste wat bij mij binnenkwam na het lezen van dit schrijven:

Als je maar wilt zién, dan kan alles!

Die geef ik jullie en mijzelf mee voor dit moment.

Een warme groet,
Mirjam