Als je de tocht aanvaardt naar Ithaka
wens dat de weg dan lang mag
zijn,
vol avonturen, vol ervaringen.
De Cyclopen en de
Laistrygonen,
de woedende Poseidon behoef je
niet te vrezen,
hen zul je niet ontmoeten op
je weg
wanneer je denken hoog blijft,
en verfijnd
de emotie die je hart en lijf
beroert.
De Cyclopen en de
Laistrygonen,
de woedende Poseidon zul je
niet treffen
wanneer je ze niet in eigen
geest meedraagt,
wanneer je geest hun niet
gestalte voor je geeft.
Wens dat de weg dan lang mag
zijn.
Dat er veel zomermorgens
zullen komen
waarop je, met grote vreugde
en genot
zult binnenvaren in onbekende
havens,
pleisteren in Phoenicische
handelssteden
om daar aantrekkelijke dingen
aan te schaffen
van parelmoer, koraal, barnsteen
en ebbenhout,
ook opwindende geurstoffen van
alle soorten,
opwindende geurstoffen zoveel
je krijgen kunt;
dat je talrijke steden in
Egypte aan zult doen
om veel, heel veel te leren
van de wijzen.
Houd Ithaka wel altijd in
gedachten.
Daar aan te komen is je doel.
Maar overhaast je reis in geen
geval.
't Is beter dat die vele jaren
duurt,
zodat je als oude man pas bij
het eiland
het anker uitwerpt, rijk aan
wat je onderweg verwierf,
zonder te hopen dat Ithaka je
rijkdom schenken zal.
Ithaka gaf je de mooie reis.
Was het er niet, dan was je
nooit vertrokken,
verder heeft het je niets te
bieden meer.
En vind je het er wat pover,
Ithaka bedroog je niet.
Zo wijs geworden, met zoveel
ervaring, zul je al
begrepen hebben wat Ithaka's
beduiden.
(K.P.Kaváfis)
(vertaald uit het Grieks: Hans Warren en Mario Molengraaf)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten