Woestijnrally in de supermarkt

Boodschappen doen. Ik denk dat er maar weinig mensen zijn die dit als hobby hebben. Toch moeten we het allemaal wekelijks doen, want we moeten nu eenmaal eten. Duidelijk. Maar er zijn mensen die boodschappen blijkbaar zo vanzelfsprekend vinden en het daarom zo razendsnel willen doen, dat je ze bijna niet ziet. En toch zijn ze nadrukkelijk en in grote aantallen aanwezig in elke willekeurige supermarkt: 
'de Beam me up Scotty*.' Hoe je ze kan herkennen? Dat zal ik je vertellen.

*Beam me up Scotty is afgeleid van een quote uit o.a. Star Trek; veel mensen gebruiken de quote als ze graag ergens willen verdwijnen bijvoorbeeld (het bekende 'door de grond zakken') of heel graag a la minute ergens anders willen zijn (als in een soort tijdmachine)

Bewust boodschappen doen
Wanneer ik boodschappen doe, doe ik dat niet even snel snel tussendoor, maar bewust. Natuurlijk heb ik ook heus wel momenten van gauw nog even brood halen voor het op is. Maar meestal plan ik echt het moment van boodschappen in en ga bewust door de supermarkt heen. Soms maak ik een lijstje, maar meestal kan ik wel onthouden wat ik nodig heb. Bovendien let ik op de aanbiedingen en die zie ik pas in de winkel zelf.
Eenmaal in de supermarkt aangekomen, kies ik een fatsoenlijk mandje uit en ga mijn vaste rondje door de winkel.
Zoals ik al schreef, ik let op de aanbiedingen, op de prijzen en ik neem niet zonder te kijken zomaar iets uit een vak mee, maar let op de datum en of het artikel er nog een beetje goed uitziet.

Ik heb, heel eerlijk toegegeven, heel weinig geld te besteden op het moment dus ik moet echt goed op de kleintjes letten en kies ook vaak voor een C-merk. Ik kan je vertellen: daar is 9 van de 10 keer echt niets mis mee. Sterker nog; sommige C-merken zijn zelfs beter dan het A-merk. Doordat ik zo bewust op de prijzen let, valt het mij vrijwel altijd direct op wanneer de prijzen veranderen. En ook dit is iets waar je je voordeel uit kunt halen: er zijn echt een hoop supermarkten die "onopgemerkt" de prijzen verhogen, terwijl de inhoud nog altijd hetzelfde is.

Naast het letten op prijzen, vind ik het heel prettig om alles netjes in mijn mandje te leggen, zodat ik niet met beurse appels en bananen of een geplet brood thuiskom. Bovendien gaat het hier om voedsel; een beetje respect kan geen kwaad.
Je leert het allemaal als je eens een tijdje op de kleintjes moet/gaat letten...
Eenmaal aangekomen bij de kassa voelt het goed als ik merk dat ik het weer gered heb voor een klein bedrag. Het voelt haast als rijkdom ;-) En ik weet dat ik goede spullen heb, want ik heb ze zorgvuldig uitgekozen. Geeft echt een fijn gevoel!
Maar bij de Beam me up Scotty gaat het allemaal heel anders!

Het gedrag van de Beam me up Scotty
Hoe ze van huis gaan, weet ik niet. Met lijstje, zonder lijstje, geen idee! Ik zie ze enkel de supermarkt binnenstormen met een kar die ze vasthouden als een soort heftige racewagen. (en dan bedoel ik niet zoals op het circuit van Zandvoort, maar meer zoals tijdens een woestijnrally) De adrenaline giert door de Beam me up Scotty en de eerste irritatie begint al bij het hekje dat langzamer opengaat dan zij willen. En dan zijn ze binnen! Vanaf dat moment verdwijnen ze. Je hebt geen idee waar ze gebleven zijn, maar opééns staan ze naast je (vrrrroemmm vrrrroemmm) bij de kaas. Ze grissen een willekeurig pak kaas uit een vak en (let op!) gooien het 'voorwerp' zonder te kijken in hun racekar. Daarna verdwijnen ze weer zo plotseling als dat ze verschenen.

Hoe ze het doen, weet ik niet...maar de rest van de weg door de supermarkt verschijnen en verdwijnen ze overal en nergens. En als je ze al spot, dan zie je ze steeds hetzelfde doen; ze grissen een artikel uit een vak en gooien het zonder te kijken in de kar. Ze letten niet op de verpakking, hoe het artikel eruit ziet, de datum wordt zelden gecheckt en bukken voor een C-merk doen ze niet.
En dan op naar de kassa. Opééns verschijnen ze in de buurt van de kassa's en scannen de rijen af, welke rij is het kortst en welke rij gaat het snelst. En voor je goed en wel met je ogen hebt kunnen knipperen, staan ze in een rij. Eenmaal aan de beurt gaat de race door. Sneller dan de kassière kan scannen, gooien ze de spullen in de kar en staan tapdansend klaar om af te rekenen. Wanneer dit afgehandeld is, racen ze als in een stripverhaal (vrrroemmmvroaaaar!) weg en horen niet meer dat de kassière ze nog een fijne dag wenst.

Bron: mommahenscoop.com/Amy Thayer

En de winnaar is...
Nu moet iedereen lekker zelf weten hoe hij of zij de boodschappen doet. Tuurlijk.
Alleen dat gegooi en gesmijt met boodschappen stoort mij echt mateloos; het is voedsel! (of iets anders 'kostbaars'!) Waarom gooien? Je komt thuis met totaal verkruimelde chips, ingedeukte broden en een pak melk dat lekt. Meestal zijn ze ook nog wat vergeten tijdens de race 'en moeten ze wèèr terug..ZUCHT!' En de boodschappen worden ook steeds duurder!

Maar wat mij nog het meest opvalt;
Terwijl ik in alle rust bewust mijn boodschappen doe, zorgvuldig mijn spullen inpak en de kassière ook een fijne dag wens; kom ik de Beam me up Scotty om onverklaarbare redenen àltijd buiten weer tegen! Hoe is het mogelijk?! Met de vlekken in de nek trachten ze de spullen in de achterbak van een auto te proppen of in een stel kingsize fietstassen te stouwen. En ik haal ze wandelend op weg naar huis in, zonder stress, met al mijn boodschappen, niets stuk of geplet. 
En thuis zet ik voor mezelf een lekker bakkie koffie. 

Hoe de Beam me up Scotty uiteindelijk thuiskomt, weet ik niet.
Maar ik heb wel een vaag vermoeden...

---

Hoe doe jij je boodschappen?

Ben je je bewust van wat je meeneemt?

Een rustige groet,

Collega N.