zondag 27 januari 2013

Cultuur & muziek | Woodstock the Story


Vrijdagavond 25 januari bezocht ik een waanzinnige voorstelling in de Stadsgehoorzaal in Leiden. De naam van deze voorstelling: 'Woodstock the Story'. 
Een fantastisch gezelschap van steengoede muzikanten vertellen samen met regisseur en acteur Laurens ten Den het verhaal van het legendarische festival uit 1969. 
Een waar feestje, een fantastische beleving, kippenvel en plezier...van begin tot eind.

Back to Yasgur's Farm
Wie ooit de documentaire heeft gezien van Woodstock zal een hoop herkennen.
Teksten, situaties en uiteraard de fantastische muziek! In een soort achtbaan beleef je drie dagen festival in een paar uur tijd, zittend op je fluwelen theaterstoel ergens in de zaal van het theater. Overigens vond ik dat het enige minpuntje van de hele avond: het merendeel van de voorstelling zittend doorbrengen. Want laten we eerlijk wezen, die muziek is toch totaal niet geschikt om bij te blijven zitten?! ;-)
(gelukkig kwam dat tegen het einde nog goed, maar daarover verderop meer...)

Bij aanvang van de voorstelling werden plastic zakken, het karton van sixpackjes bier, broodjes en een stel in plastic gesealde vissen het publiek ingegooid. Over het karton en de plastic zakken: 'mensen, regen komt van boven, maar kou komt van onderen!'
Hiermee konden we onszelf dus warm en droog houden gedurende het festival. Het eten moesten we, als ware hippies uiteraard, samen delen. Fantastisch! Ik hou enorm van voorstellingen waar ook een stuk interactie in zit. Het publiek blijft daardoor scherp en zit écht ín het stuk. En voor zover ik het heb kunnen zien, deed iedereen netjes mee en werd alles steeds doorgegeven. Saamhorigheid zoals de hippies dat deden, zo zouden wij dat ook deze avond doen. 'Wees niet bang voor een beetje genegenheid mensen!' werd er ook regelmatig geroepen. We gingen terug in de tijd, terug naar Yasgur's farm: het terrein van Woodstock. (of zoals mijn moeder zei: 'terug naar de tijd van toen de toekomst nog mooi leek.')

Mooie zaal, waar oud en nieuw elkaar ontmoeten. (in dit geval ook het publiek dus!)


















Muziek
Ik ben normaal gesproken huiverig, of zeg gerust 'allergisch', voor coverbands.
Zelden wordt de muziek goed gespeeld, mist het dat stukje magie van het origineel, lijkt het er in de verste verte niet op qua zang en sfeer. Maar neem van mij aan; dit was goed! Nee, zoals ik dat altijd zeg, beyond goed zelfs! Wat heb ik genoten. Janis Joplin, Jefferson Airplane, Jimi Hendrix, Joe Cocker, Country Joe, Creedence Clearwater Revival, Tim Hardin, e.v.a. Ze draaiden er hun muzikale handen en stembanden niet voor om!
En stuk voor stuk bezorgden ze je met hun muziek een big smile, een 'gevoel van toen' en kippenvel van top tot teen. En dat zal je mij, werkelijk waar, niet snel horen zeggen over mensen/bands die de oude klassiekers spelen. Wat was ik onder de indruk!
En met mij duidelijk vele anderen. Wat een wervelend muzikaal festijn!

Het verhaal
Regisseur Laurens in de rol van verteller, bezoeker, "lichtman" en soms vanuit de rol van o.a. Max Yasgur (de boer van wie het land was waar het festival toentertijd gehouden is) neemt je mee naar en langs het festival. Hij vertelt over de achtergrond van Woodstock, hoe ze aan de locatie zijn gekomen bijvoorbeeld, maar ook neemt hij je mee langs allerlei gebeurtenissen die plaats hebben gevonden tijdens Woodstock. Kleine ongeregeldheden, foute drugs, voedseltekort, noem maar op. En terwijl hij soepel wisselt van rol, wisselt hij ook van taal; van het Amerikaanse geknauw naar het Nederlands en weer terug.
En ondertussen zie je op de achtergrond de bijbehorende beelden langskomen.
Je komt soms oren en ogen tekort.

Feestje aan het einde van het festival....hippies klommen zelf het podium op!


















De sfeer
Bij binnenkomst viel als eerste de geur op: wierook. 
Ook aan de geurbeleving was dus gedacht! Het publiek bestond voor het overgrote deel uit mensen uit die tijd en kort daarna, afgewisseld met wat tieners, twintigers en zoals ik, dertigers. (Allemaal goed opgevoede kinderen dus, als je het mij vraagt. ;-))
Tijdens de voorstelling voelde je en zag je aan de bewegende silhouetten dat het een feest van herkenning was. Mensen klapten enthousiast mee, er werd gezongen, er werd veel gelachen, mensen zaten swingend en hoofdbewegend in hun stoel.
Kortom, met de sfeer in de zaal zat het helemaal snor.
Maar ook de spelers op het podium brachten hun enthousiasme en enorme liefde voor muziek met overtuiging en in een warme golf over op het publiek. Mooi!
Ik kan er ontzettend van genieten als men op het toneel ook schik heeft.

Maar, zoals ik al zei, er was dus een minpuntje!
Het is een muzikaal 'theater'stuk. Er wordt tussendoor een verhaal gespeeld, mensen kruipen in de rol van hippies, muzikanten, de muzikanten van vroeger. Gedragen zich zo, spelen zo, praten zo. Dus wat dat betreft misstaat dit totaal niet in een theater. Maar het is vooral waanzinnig, swingende, goede muziek! En dat verdient een zaal waar men kan staan en bewegen! Met gemak had dit gewoon in een grote concertzaal kunnen staan. Mensen bewogen wel wat mee in de stoelen en een enkeling vooraan waagde een sprong van de stoel voor een dansje bij het podium. Maar echt even lekker dansen....dat kon niet. Tot we het einde van het festival naderde! Toen was iedereen het zat. :-)
Vanaf het podium werden we aangemoedigd om te gaan staan en de heupen te bewegen. En dat deden we. Stoel voor stoel werd ingeklapt, rij na rij rees overeind en zo eindigden we de voorstelling met zijn allen oneindig klappend, zingend en swingend.
Wat een feestje! Wat een einde!

En na afloop.....zamelden we als ware hippies de plastic zakjes, karton, vissen en broodjes weer netjes in en verlieten we allemaal vrolijk lachend het festival.....want de zaal was geen theater meer, maar een festivalterrein. Dát is wat ze je echt doen geloven.

Chapeau heren en dame van Woodstock! Chapeau!
Een bloem en een warme omhelzing,
Collega & hippie N.

Schaal van 1 tot 5: 1 peacesign =slecht! // 5 peacesigns=BEYOND GOED!







---
Meer info over de spelers, het stuk en speeldata:


4 opmerkingen:

AnneMarie zei

En: chapeau Nathalee, schrijfster van deze recensie .... ik had het zelf niet beter kunnen schrijven. Far out, man! Kus, mam

Collega N. zei

Thanks!! :) xx Collega N.

Anita zei

goed stuk! geeft de sfeer weer.
iedereen moet dit gezien hebben.

Collega N. zei

Dank je wel Anita!
En wat je zegt, iedereen moet dit zeker gezien hebben!