zaterdag 8 oktober 2011

Stilte na de storm

Beste collega R.,

Bedankt voor je inspirerende brief. Ik heb het met plezier gelezen.
Wat herkenbaar allemaal en ik kan zeker wat met je vragen.
Laat ik daar dus eerst maar eens antwoord op geven, voor ik doorga met mijn verhaal en vragen aan jou. (en aan de Collega’s die meelezen natuurlijk!)

Welke dingen bedacht jij als kind zo sterk dat het waarheid werd?
Waren er spellen waar je helemaal in opging?
Je eerste vraag kwam als een cadeautje. Want terwijl ik jouw brief las en het verhaal van Toon Tellegen, kwam er meteen een berg herinneringen bij mij naar boven.
Als kind was ik namelijk een enorme dromer. (en nog, maar dat terzijde)
Ik ging makkelijk op in alles wat ik deed, als ik maar mijn fantasie mocht gebruiken.
En het grappige is dat ik gisteravond even mocht beleven wat ik als kind altijd had als ik een film keek. 
Ik keek voor de honderdste keer naar ‘Edward Scissorhands’ en terwijl de film langzaam tot een einde kwam verdween ik er weer helemaal in zoals ik dat vroeger kon….en vroeg mij af:
Zou dat kasteelachtige huis echt bestaan? Zou Edward daar nog altijd wonen? En ik voelde hoe graag ik er eens heen wilde…gewoon om te kijken. Natuurlijk weet ik nu heus wel dat het een film is en ‘dus niet waar’. Maar als kind kon ik echt uren na een film nog nadenken en fantaseren over hoe het daar echt zou zijn. Ik wilde de film eigenlijk instappen…. 
Dit had ik trouwens ook met boeken en schilderijen.

Een andere oude jeugdherinnering kwam naar boven bij het tweede deel van je eerste vraag: het bouwen van spookhuizen met de kinderen in mijn oude buurt.
Eens in de zoveel tijd bouwden wij in de hoge bosjes voor mijn huis een spookhuis met alle spullen die we bij onze ouders en buren verzamelden. Daarna maakten we uitnodigingen die we rondbrachten in de buurt en kreeg ieder kind een rol in het spookhuis.
’s Avonds na het eten kwam de buurt bij ons langs in het spookhuis en ik vond het fantastisch! Ik ging er helemaal in op. In de rol van organiseren, in de rol van iets creëren, in de wereld van het spookhuis… 
Ik heb spontaan zin om weer zoiets te maken. Wie doet er mee!?

Je tweede vraag, over het visualiseren, die blijf ik je nog even verschuldigd. Ik had het graag willen doen, maar ik ben de afgelopen dagen erg ziek geweest en kon hier dus even niet zoveel mee doen.
Maar komende week maak ik dat helemaal goed!

En dan mijn verhaal en vragen voor jou beste collega;
Afgelopen week was ik behoorlijk ziek. En dat ben ik eigenlijk nooit. Ben er ook niet zo heel goed in kan ik je vertellen, want ik ben te graag bezig met van alles en nog wat en had een berg plannen liggen waar ik graag mee aan de slag had willen gaan. Ik baalde dus enorm en bleef mij in eerste instantie verzetten. Maar ja, waartegen?
Ik kon natuurlijk niets anders doen dan uitzieken! Maar daar wilde ik niet aan denken. Toch begon er langzaam rust te komen en naar mate de tijd verder verstreek voelde het alsof de storm ging liggen.
Rust.

De afgelopen weken waren vrij hectisch en ik bleef maar nieuwe ideeën bedenken, de inspiratie stroomde en stroomde, maar ik nam geen tijd om even te gaan zitten en stil te zijn. Een moment om alle ideeën en inspiratie eens even vorm te geven op papier bijvoorbeeld. Gewoon even rust.
Ik was de brainstorm geworden die rond raasde in mijn hoofd.

Terwijl het zo stil werd, begonnen alle plannen en ideeën zich als vanzelf in vakjes te stoppen en te ordenen en kwam het overzicht in ene terug. Ik kon weer overzien wat ik had bedacht. En belangrijker nog, in de stilte hoorde ik mijzelf weer, hoorde en voelde ik wat ik echt wilde.

Het is niet de eerste keer dat mij dit overkwam, zo’n stilte waarin alles opeens heel helder wordt. En het is zo simpel eigenlijk. 
Niets zweverigs aan! Gewoon een moment plannen, de stilte in en kijken wat er allemaal in je hoofd omgaat. Geen rinkelende telefoon, geen ‘je hebt mail’-geluidjes, geen was die nog opgehangen moet worden of een berg strijk die ligt te jengelen om aandacht. 
Maar gewoon…even…niets.


Ssssssssst.


Hoor je de stilte collega?

Liefs en stille momenten,
Collega N.

Oproep ter inspiratie
a.)    Hoe vaak ben jij ‘gewoon even stil’? En sta je even stil bij je eigen gedachten en ideeën?
b.)   En hoe en waar kun jij het beste stil zijn; is dit gewoon thuis met een kop thee op de bank of ga je dan graag ergens heen om uit te waaien bijvoorbeeld?
Misschien heb je een foto van jouw 'stilte plek' en wil je die delen. Mail ons die dan gerust! We zijn gek op mail!


Geïnspireerd en je wilt dit graag delen?
Laat een reactie achter!
Mocht dit onverhoopt niet lukken, stuur je reactie dan in een mail naar:
vraagjecollega@gmail.com 

4 opmerkingen:

AnneMarie zei

Graag wil ik even reageren op N. die zich nog steeds kan verliezen in de genoemde film. Jaren geleden zag ik de film Brigadoon op TV en was er zo van onder de indruk dat ik hem heb gekocht op DVD (Google: Brigadoon 1954 trailer). Het verhaal gaat over een man die verdwaalt in de Highlands in Schotland en daar in een dorpje terecht komt en verliefd wordt. Op zich normaal natuurlijk, ware het niet dat dit dorpje maar 1x in de 100 jaar tevoorschijn komt om daarna weer voor de volgende 100 jaar in de mist te verdwijnen. Hij gaat weer terug naar New York maar is zo tot over z'n oren dat hij toch weer teruggaat naar Schotland, wetend dat het dorpje er niet zal zijn. Maar, zoals het spreekwoord zegt: liefde overwint alles en zo ook hier: het dorp doemt weer op uit de mist en hij besluit om voor altijd daar te blijven. Ik weet ook dat het maar een film is, maar toch, als er iets op TV is over Schotland, dan denk ik toch altijd even stiekum .... en dat op m'n 53ste (!)
a) ja, dat doe ik meerdere malen per dag en dat geeft rust in je lijf en in je hoofd. Staren in een vlammetje of zo maar in de verte.
b)ikzelf kan dat thuis maar ook ergens lekker buiten. Het lukt me zelfs in de rij bij Albert Heijn, daarom kies ik vaak de langste rij want des te langer heb ik tijd voor "reminiscing".

marianne zei

Ik ben de laatste tijd te weinig "even stil" geweest. Grappig hoe het me niet eens was opgevallen. Te veel drukte, te veel storm.

Heb gister even stil gehouden door rustig thee te drinken en te zitten. Wel op de achtergrond wat op Youtube aan, gezien het feit dat het in dit gebouw nooit stil is. Had vandaag al gelijk z'n uitwerking: probleem waar ik al tijden mee zat met coderen heb ik ineens een oplossing voor en eigenlijk is mijn projectje nu af :)

Yael zei

Vooral als ik een drukke studie periode gehad heb vind ik het heerlijk om gewoon op de bank te zitten en niks te doen, gewoon beetje naar buiten staren. Het rustigste plekje van Delft (waar ik woon) ik gek genoeg mijn dakterras, daar hoor ik alleen de wind en de vogeltjes( en soms een buurman met zo'n heerlijk rotterdams accent..) Het liefst ga ik naar een plek waar ik niemand hoor en zie, gewoon om die rust mijn hoofd in te laten sluipen. helaas hoor je hier altijd overal de snelweg en de trein, dan mis ik heel erg het platteland waar ik gewoon de deur uitliep en alleen kon zijn als ik wilde. Lekker in mijn eentje een stuk wandellen of hardlopen. Op het moment kan ik lekker veel stil zijn, maar tijdens studie periodes helemaal niet en dan merk ik dat af en toe stil zijn heel goed is.

mirjam zei

Mijn stilte moment, dat ik eindelijk heb leren inbouwen ( moest ik eerst 51 voor zijn en een niet al te prettige periode in mijn leven meemaken) is als ik 's morgens om zeven uur met de honden het bospad achter de schaapskooi afloop. Zeker nu het dan gewoon nog donker is en de wereld langzaam tot leven komt, leent die omgeving zich daar bij uitstek voor. Aan het eind van het pad blijf ik dan even stil staan, richt mijn blik op het oosten en laat de dag binnenkomen. Een soort yoga momentje, inmiddels erg waardevol geworden. Daarna kan ik alle hectiek van de dag weer aan.